Wanneer ik de leeuwerik zie vliegen,
zijn vleugels vreugdevol op zonnestralen deinend
Wanneer hij zich vol zelfverlies laat vallen
door de vreugde in zijn hart,
helaas, hoe benijd ik dan
al die die 'k zie genieten
en hoe verwonder ik me, ook,
dat mijn hart smelt van verlangen!
Helaas, zoveel ik dacht te weten van de liefde,
zo weinig ik er echt van weet.
ik, die haar niet kan liefhebben
haar, die ik niet kan bezitten
Zij heeft mijn hart genomen, zij nam
mezelf, de hele wereld
Zodoende heeft men mij niets nagelaten
dan verlangen en een smachtend hart.
Vaslav Nijinsky werd geboren te Kiev, hij behoorde tot een familie van dansers. Hij was een van de meest getalenteerde mannelijke dansers uit de geschiedenis. Hij was zeer geliefd vanwege zijn virtuositeit en de diepgang die hij aan zijn karakters meegaf. Hij beheerste de techniek van het dansen op spitzen , hetgeen destijds onder mannen een zeldzame vaardigheid was. Ook wist hij sprongen uit te voeren die de zwaartekracht tartten.
In 1909 ontmoete hij Diaghilev die opzoek was naar nieuwe uitingen van kunst, Diaghilev wou het Russische ballet en de opera uit elkaar trekken, hij vond dat ballet te hard afgestemd was op opera. Hij vond ook dat het democratischer moest zijn en dat ze meer moesten rond toeren, zo startte hij een balletgezelschap op; le ballet russes.Hij haalde verschillende bekende danseressen van balletgezelschappen en beloofde ze roem.
Le ballet russes ontwikkelde zich in Rusland maar ging toen verder naar westerse streken zoals Frankrijk en Spanje. Hun stukken werden naarmate ook meer westers getint.
In 1912 produceerde Nijinsky L'après-midi d'un faune met muziek van Claude Debussy. Dit ballet werd met groot enthousiasme ontvangen, hoewel critici beweerden dat het eigenlijk geen dans meer was. Nijinsky week af van de gebruikelijke vloeiende dansbewegingen, geïnspireerd door schilderingen op Grieks aardewerk. De hoekige en soms ook homoseksueel getinte bewegingen die hij gebruikte, veroorzaakten bij de première van L'apres-midi d'un faune een rel in het Theatre des champs-Elysées, waar men meende dat hij mastrubeerde met de sjaal van de nimf. In 1913 volgden Jeux (een spel van drie mannen op een tennisbaan) en Le sacre du printimps, beide op muziek van Igor Stravinsky.
De 'Sacre' veroorzaakte een ware rel bij de première in Parijs. Het stuk is expressionistisch getint, zijn doel was emoties te uiten door middel van bewegingen, hiervoor gebruikte hij onder andere de euritmie van Dalcroze; gevoelens weergeven en beweging creëren door middel van ontspannen en opspannen van de spieren. Het thema van het stuk is het offeren van een maagd aan het begin van de lente. Het stuk was conventioneel, meerdere regels van het toentijdse ballet werden overschreden, zoals de kostuums en de bewegingen.
